Dag 12
4 juni 2012
Poitiers – Saint Jean d´Angély, 128km

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben, sta ik redelijk uitgerust weer op. Het ontbijt bij het pension is helaas wel erg licht (wat stokbrood met jam), daar houd ik het geen hele dag op vol… Maar gelukkig is er dan nog de supermarkt om de hoek, waar ik nog wat broodjes en kaas in sla voor onderweg.
Voordat ik weg ga, spreek ik nog een Belgische man die ook onderweg is naar Santiago met zijn dochter…
Rond half tien vertrek ik weer uit het hotel met als doel Saint Jean d´Angely, wat op ongeveer 115km afstand ligt. Het belooft dus weer een flinke tocht te worden.
Het weer is gelukkig aan het verbeteren, al is de wind wel redelijk stevig. Na drie uur fietsen besluit ik ook vandaag weer een plat du jours te nemen. Ook hier is het weer genieten van het eten… Na een uurtje daar te hebben geluncht, is het tijd om weer verder te gaan…
Na even te hebben gefietst zie ik een heel verassend bordje: Taize 3km… Ik besluit een korte omweg te maken, daar moet ik natuurlijk even een fotootje van hebben…
Daarna gaat de tocht weer verder… Er valt me onderhand iets bijzonders op aan de bouwstijl van de boerderijen in de omgeving:
Ze zijn erg groot, in een vierkant gebouwd, waarbij één kant vaak is ingestort of op instorten staat, een deel verwaarloosd is en de rest gewoon in gebruik… En zo zie je erg veel grote boerderijen in dit deel van Frankrijk. Mijn theorie is nu dat het ingestorte huis van de grootouders was, het verwaarloosde huis van de (inmiddels overleden/vertrokken) ouders en de rest is nu ingebruik door de huidige eigenaren. Hun kinderen zullen mogelijk weer plaats nemen op het ingestorte stuk terrein?

Rond 6 uur begint het plotseling weer te regenen… Ik moet nog 20km naar de eerst volgende overnachtingsplaatsen en ondertussen overweeg ik weer een pensionnetje te nemen. Om half acht bereik ik eindelijk de stad om te horen dat het pension vol zit, dus dat wordt nog even verder door rijden naar de camping. Onderweg kom ik een italiaans restaurantje tegen… Het is een van de eerste keren dat ik een pasta kan eten na een dag fietsen… Het smaakt prima! Als ik ben uitgegeten, blijkt de camping gelukkig niet ver meer te zijn. En dat is maar goed ook, want ondertussen komt de regen echt met bakken tegelijk uit de hemel vallen. Op de camping kom ik gelijk wat oude bekenden tegen, de groep van dertien Belgische fietsers zitten hier vanavond ook weer. Nadat ik snel mijn tent in de regen heb opgezet, drink ik met hen even een biertje en praat wat bij over de afgelopen paar dagen. Iemand weet te melden dat het weer iets gaat verbeteren de komende dagen! Eindelijk! We naderen nu namelijk het strand bij Bordeaux, en daar heb je niet veel aan in de regen…

Dag 11,
3 juni 2012
Chateau Renault – Poitiers, 135km

Vandaag licht regen weer, grijs en fris en er staat een matige wind.
Als eerste ga ik langs de lokale bakker om een croissantje te halen en een paar andere broodjes, zet daarna een kopje warme thee en maak een eitje als ontbijt. Het is onderhand droog geworden en ik droog snel mijn tent af voordat ik hem inklap. Om half tien vertrek ik uiteindelijk richting Tours, wat op slechts ongeveer 25km afstand ligt.
Na een kleine twee uur nader ik de stadskern. Met een mooie lange hangbrug speciaal voor fietsers en wandelaars rijd je bijna direct richting de kathedraal. Even wat rondkijken in de kerk, een stempeltje halen en even kort een rondje door de stad doen, maar dan snel door naar Poitiers, het einddoel van de dag. Direct na vertrek uit Tours valt er een klein buitje, maar ik heb gelukkig alles net op tijd in de regen-hoezen. Na korte tijd vind ik een bushokje, waar ik de rest van de bui even uit zit en met mijn gasbrandertje een beetje bouillion maak. Na ongeveer een kwartiertje kan ik weer droog doorrijden. Korte tijd later maak ik wel weer een stop, als ik een restaurantje onderweg tegenkom, even ten zuiden van Tours, waar geadverteerd wordt met een ´plat du jour´ voor 10 euro…  Ik ben verkocht! Heerlijk gegeten hier! Vier gangen van goede kwaliteit met een wijntje erbij en kaasplankje en toetje, allemaal voor 10 euro…
Het is na de lunch wel even zwaar opstarten…Het weer begint gelukkig steeds iets meer op te klaren! Om ongeveer zeven uur kom ik aan in Poitiers… Een prachtige stad, waarbij de oude binnenstad op een heuvel is gelegen. Ik heb er helaas wat weinig oog voor, aangezien mijn energie na een lange fietsdag redelijk op is. Na flink zoeken vind ik uiteindelijk de camping even ten zuiden van Poitiers. De camping ziet er mooi uit op een prachtige locatie en vooral ook erg -dicht-. Enig naslag werk in mijn boekje levert als resultaat dat ik ofwel een stuk terug moet, ofwel erg ver door voor een volgende camping. Dus ik besluit deze nacht een pensionnetje te nemen, een paar kilometer verderop. Voor 35 euro kon ik hier terecht… Wat voelt een echt bed (met goed matras) goed aan! Eigen douche en toilet is ook een ongekende luxe weer even! Helaas is er geen eten te krijgen in dit dorpje, dus ren ik nog snel naar de supermarkt om vervolgens naast het hotel met mijn gasbrandertje een klein prutje in elkaar te koken. Samen met wat franse kaas en stokbrood ging dat eigenlijk prima….
Dit was een lange dag, maar ook met een heerlijk lange nacht!

Dag 10
2 juni 2012
Chartres – Chateau Renault 115km

Een harde tegenwind en weer veel heuvels maakten deze dag tot een erg zware fietsdag! Het landschap was welliswaar prachtig, maar door het harde werken was het bijna onmogelijk hier echt oog voor te hebben, behalve bij een enkele pauze.
De plaatsjes waar je hier doorheen rijdt, spreken wel van een ongelooflijk rijke historie… Overal kasteeltjes (uiteraard wel op een heuvel waar de weg langs moet lopen) en mooie grote kerken.
Een ongelooflijke mooie plaats die ik onderweg tegenkwam vond ik Chateaudun, sprookjesachtig! Een prachtig kasteel met een mooie kerk, waar ik per stom toeval de monseigneur tegenkwam. Helaas had hij geen officeel Santiago-stempel, maar kon mijn compostelakaart wel persoonlijk ondertekenen. Dus zonder een stempel, maar met een mooie handtekening erbij, ging de reis verder van Chateaudun naar het volgende kasteeltje: Chateau Renault, dat ondanks de veelbelovende naam mij nogal tegen viel.
De plaatselijke shoarma-boer zorgde voor een prima avond diner, waar mijn (zogenaamde ‘high-tech-‘) fiets veel bekijks bleek te trekken… het zal wel door het dubbele stuur komen?!? De camping was niet veel bijzonders met wat overlast van wat eenvoudige franse bouwvakkers of in elk geval mensen die zich zo gedroegen (veel geschreeuw en muziek tot diep in de nacht). Helaas bleef het droog deze nacht….

Dag 9
1 juni 2012
Chartres

Deze dag is mijn eerste rustdag sinds mijn vertrek uit Nederland. Van de Nederlanders naast me hoor ik over een internet cafeetje en een schoenmaker (waar ze mijn scheurende fietstas kunnen repareren!)
Ik ga naar de kathedraal van Chartres, deze keer wat me rustiger dan de vorige keer… In de kathedraal haal ik een stempeltje op voor mijn pelgrimspas en verbaas me plotseling over het feit dat er heel wat mensen maar wat vreemd rondlopen in het midden van de kerk, waarbij sommigen wat neurieen… Maar ja, toen ging ik op zoek naar het labyrint van de kathedraal en dat was uiteraard hetgeen waar zij op liepen….
Ik moet zeggen dat het lopen van het labyrint een unieke ervaring is!

In de middag arriveert een groep van 13 fietsers op de camping. De meesten van hen zijn Belg, sommige Nederlands en ze zijn allemaal onderweg naar Santiago. We drinken een biertje samen en praten wat. Een van de dertien fietsers kan ik redden van opgave…. Zijn stuur bleef zakken en hij en zijn fietskameraden wisten niet hoe dit te verhelpen. Een imbussleuteltje en het kunnen detecteren van een stelschroef blijkt wonderen te kunnen verrichten!
Naast me staan verder nog een vrouw uit Engeland, die de tocht lopend probeert te voltooiien! Morgen om 14:00 kan ik mijn gerepareerde fietstas ophalen en mijn weg vervolgen…

Dag 8
31 mei 2012
Breacon – Chartres, 135km

De dag begon heerlijk droog, hoewel mijn tent een flinke droogbeurt nodig had. Daarna was het fietsen naar Chartres, een prachtige rit! Gelukkig stond er niet veel wind en bleef het overwegend droog.
Nu houdt Frankrijk er een rare gewoonte op na bij het aanleggen van de wegen… Ik zit zelf nog in dubio wat precies het idee ervan is.
Zou het zijn dat met de aanleg van elke weg rekening wordt gehouden met een mogelijke bergrit voor de Tour de France?
Of is het dat de Fransen een kale heuvel gewoon te lelijk vinden en er daarom liever een weg overheen leggen?
In elk geval, de Fransen zijn erg efficient in het aanleggen van wegen over de heuvels, minimaal aantal wegen over maximaal aantal heuvels!
Onderweg naar Charters rijd ik door prachtig uitgestrekte velden en je merkt met elke paar extra kilometer dat je verder van de drukte van Parijs raakt. Op ongeveer 25-30km afstand steek ik een drukke weg over en zie ik voor het eerst in de verte de grote torens van de kathedraal van Chartres liggen. Daarna zie ik ze niet meer tot ongeveer 5km voordat ik de stad bereik. Nu leidt de route mij de stad in tot de kathedraal…
Hier had ik dus toch even moeten afwijken van de route. Op dit moment had ik 110km in de benen zitten en de kathedraal van Chartres ligt op een grote heuvel in de stad. Enfin ik probeer mezelf omhoog te werken met mijn fiets, waarbij ik na korte tijd lopend verder ga, maar met geweld mijn fiets de stijle helling op probeer te duwen. Onderhand valt een van mijn bidons van mijn fiets, rolt een afvoerput in en vanaf dat moment is de lol er voor mij even af. Ik vind de kathedraal (uiteraard) en zoek het vervolg van de route dat me naar de camping moet leiden. Dit blijkt niet zo eenvoudig en vragen aan mensen levert verassend afwijkende resultaten op (ongeveer 5km naar het zuiden… ‘de camping? ja dat is 9km naar het noorden!’, etc). Gelukkig heeft mijn route beschrijving een alternatieve camping in een dorpje 10km ten zuiden van Chartres, waar ik dus maar naar toe fiets. Rond 9 uur vind ik deze EINDELIJK en deze blijkt dicht… In elk geval zat ik nu wel weer op de route en via het terugfietsen van de route kom ik als nog bij de camping in Chartres uit… Onmiddelijk besluit ik om de dag erna een rustdag te nemen.
Om 21:45 zet ik mijn tent op, terwijl er voor mij op de camping nog een pizza wordt gemaakt (het restaurant was eigenlijk al dicht).
Naast mij staat een Nederlands echtpaar uit Zaandam, dat ook onderweg is naar Santiago. We raken wat aan de praat, maar de avond duurt nu eigenlijk te kort…

Dag 7
30 mei 2012
Avilly – Breacon, 55km

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben bij mensen in de tuin te Avilly, begint deze dag met de zoektocht naar een nieuwe oplader voor mijn tablet.
Helaas blijkt deze niet eenvoudig te vinden in een winkel…
Internet blijft dus beperkt tot de internet cafe’s.
Na deze zoektocht, vertrek ik pas rond 13:00 uur uit Avilly in de richting van Parijs. Echter ik was gewaarschuwd dat dit wellicht nagenoeg onmogelijk zou zijn met de fiets vanuit het noorden, dus mijn backup plan was om door te fietsen naar Chartres en desnoods daarna met de trein nog naar Parijs te gaan. Overigens is het wel leuk dat in de Frankrijk steeds meer fietspaden worden aangelegd! Ze zijn ook erg goed herkenbaar, namelijk: ze liggen naast een grote weg en ter verduidelijking zijn ze vol gegooid met glasscherven… Kan niet missen dus! Het is een wonder dat ik niet lek gereden heb.
Enfin, onderweg naar Parijs bleek de waarschuwing in het geheel niet ongefundeerd… De wegen waren zo druk en ook nog zonder fietspaden, dat ik delen naast de weg heb gelopen in de berm (en dat is zwaar met een vol beladen fiets!) om uiteindelijk weer op rustigere wegen te komen. Ik vervolg mijn tocht in de richting van Chartres, maar kom een paar gruwelijke cols tegen… Er was een specifieke col, waar ik uiteraard al niet meer fietste maar begon te lopen, maar dat het gewoon zo stijl was dat het bijna niet te doen was om mijn fiets naar boven te blijven duwen…
Dat belooft nog wat voor later deze reis.
Na 55km houd ik het voor gezien en vind een camping -net- voordat er een stortbui los barst.. Kosten 4 euro voor de nacht, met een prachtige plaats…
Ik verwen mezelf met een maaltijd in het restaurant in het stadje, waar ik een ‘disgusting portugaise’ bestel (eigenlijk degustation, maar dat betekent in het frans hetzelfde natuurlijk), wat verbazingwekkend goed smaakt.

In de stromende regen loop ik terug naar de camping, hopend op een droge volgende dag.

Dag 6
29 mei 2012
Seracourt le Grand – Avilly, 123km

Na een goede nacht, begint het nieuwe ochtend ritueel:
Te vroeg wakker worden, daarna rustig inpakken en langzamerhand alles verplaatsen naar de fiets.
Ik zwaai Walter uit en wens hem een ‘goede reis’. Een half uurtje later ben ik ook klaar voor vertrek en ga op pad. Na de slopende dag van gisteren heb ik deze keer vooraf gekeken op de kaarten wat er komen gaat… In het begin zijn er nog een paar hellinkjes, maar daarna wordt het vlak.
Na ongeveer 4 kilometer mis ik blijkbaar een afslag want ik beland een tijdje later na een afdaling in een ander dorp. Ik onderzoek de kaart en vind een alternatieve weg om weer terug op de route te komen. Via Pont-de-Tugny kan ik het riviertje over steken in de richting van St Simon om zo weer op de route te komen.
Echter op de brug zijn werkzaamheden bezig… Dat wil zeggen aan een kant van de brug, dus ik loop met mijn fiets in de hand rustig door tot op het begin van de brug, totdat er plosteling een man getooid in een oranje vestje aankomt gestormd ‘non-non-non’ en wijst de andere kant op… Wat ik uit zijn gebrabbel kon opmaken was dat hij er niet aan kon beginnen mensen door te laten, want nu begint het met één en straks komt er nog een en dan nog een en waar houdt het dan op?? ik kijk om me heen, zie alleen maar weilanden en een paar gesloten huizen…. tja…. Ik kreeg een soort gevoel van de ‘Holy Grail’ en de brugbewaarder, al was deze niet zwart gekleed en had hij geen zwaard, maar een oranje vestje en scheelkijkend van de intelligentie. Uiteindelijk zit er niets anders op dan om te keren en een alternatief te zoeken 🙁
Na uiteindelijk 15km om te hebben moeten fietsen vanwege dat grapje bij de brug, ben ik eindelijk weer op de route richting Compiègne. Het landschap wordt vlakker, de temperatuur stijgt tot boven de 33 graden. Op zich een erg aangename temperatuur om te fietsen vind ik, maar de zon begint nu wel pijn te doen op mijn benen….
In Compiègne vind ik de kathedraal en als ik binnenloop heeft de man in het souvenirs winkeltje zijn stempel al vast…

Vanaf Compiègne zijn er twee routes in de richting van Tours:
– de route over Parijs en Orléans
– de route over Chartres
Mijn plan is om dit te combineren en dus over Parijs naar Chartres te gaan. Ik besluit dan ook om van de route af te wijken en nu naar noord Parijs te fietsen.
Het begin gaat ook erg goed en ik maak goede progressie, het landschap is redelijk vlak en het fietsen gaat heerlijk. Na verloop der tijd wordt het wel lastig om goed te oriënteren, de kaart die ik momenteel gebruik is niet echt bedoelt voor fietsen en op een gegeven moment in een klein dorpje sta ik aan de kant de wegbewijzering te onderzoeken samen met mijn kaart. Plotseling stopt er een auto, parkeert vlak naast me en stapt er een (leuke) jonge vrouw uit die vraagt of ze me kan helpen. Ik leg uit waar ik naar toe wil, waarop zij haar man belt om ook even te komen (ze wonen op 3 minuten van die kruizing) en ik krijg de weg volledig uitgelegd, mijn water wordt bijgevuld met ijsblokjes, ik krijg zelfs de vraag of ik nog geld of eten nodig heb, wat ik maar afsla…
Nu ik de weg weet rijd ik door in de Richting van Chantily… Eerst krijg ik weer een paar pittige cols, de hoogste tot nu toe! Delen hiervan heb ik lopend moeten afbrengen, omdat de benen het nu onderhand wel begonnen te begeven. In de buurt van Senlis vind ik een winkel en koop daar wat te drinken en informeer naar een camping. Niemand weet er een op een straal van 15 kilometer… Dat belooft wat!
Ik loop terug naar mijn fiets, als er ineens een man naar mij toe komt en vraag waar ik naartoe fiets en kijkt zeer geinteresseert naar de bagage. Hij heeft zelf ook veel lange tourtochten gemaakt verteld hij, waaronder door Nederland, Denemarken, Schotland en Ierland. Hij nodigt me uit om mijn tent in zijn tuin op te slaan, een aanbod dat ik graag aanneem. Zijn huis blijkt ongeveer 5 kilometer van dit winkelcentrum af te zitten en hij rijd voor me uit met de auto, waarbij hij op elke kruizing even aan het wachten is op mij. Terwijl ik mijn tent op zet in hun tuin, maakt zijn vrouw eten klaar en wordt ik uitgenodigd om mee te eten… Ik mag gebruik maken van hun badkamer met hun handdoeken ook…
De gastvrijheid is overweldigend! Hoewel mijn Frans erg beperkt is en hun Engels nauwelijks beter dan mijn Frans, is het een gezellige avond!

Dag 5
28 mei 2012
Brunemont – Seracourt le Grand, 75km

De eerste dag wakker worden in een tent op een camping… het is even wennen.
Uiteraard is het veel te vroeg licht en al heb ik dan wel een slaapmasker (zo’n dubbel ooglapje om te slapen) en oordopjes, echt uitslapen zit er niet bij…
Ik begin rustig in te pakken en alles weer op te laden. Nadat alles wonder boven wonder toch weer op mijn fiets blijkt te passen ga ik naar de receptie om de rekening te betalen.
Tien euro voor de nacht, geen probleem. Vervolgens krijg ik een grote fles koud water van de eigenaar en die wil nog even snel een paar foto’s van mij met mijn fiets maken voor op faceboek (waar heb ik dat eerder gehoord). Ik probeer niet ondankbaar over te komen en gooi eerst mijn (reeds met koud water gevulde) bidons leeg voordat ik ze kan vullen met nieuw koud water, ik heb echt geen ruimte meer voor nog een grote fles.
Mijn eerste stop deze morgen is 150m na de camping bij een klein winkeltje, waar ik een brood koop en een stuk camembert als ontbijt.
Terwijl ik hier zit te ontbijten bekijk ik de omgeving nog eens goed, echt schitterend! ik maak wat foto’s en ga op weg, waarbij ik nog een paar canicrossers inhaal…

Na ongeveer 500m te hebben gefietst begint deze dag de eerste helling, gevolgd door een afdaling, onmiddelijk gevolgd door een hellinkje etc etc etc. Ik geloof niet dat ik deze dag een stukje vlak wegdek heb kunnen ontdekken na de camping. Dit was echt slopend en de Pyreneeen beginnen nu al wel angst in te boezemen…
Maar ik vecht me over de heuveltjes heen en beland in Cambrai, waar ik op zoek ga naar de plaatselijke kathedraal. Niet moeilijk om te vinden, maar ja de ingang is dicht… ik bezoek diverse andere kerken, maar allemaal dicht… Het zal ongetwijfeld iets te maken hebben met 2e pinksterdag? Uiteraard is ook de VVV dicht… Maar deze keer wilde ik toch echt wel een stempeltje hebben, want gisteren was me dit ook al niet gelukt.
Dus ik ga naar de gendarmerie… dicht… op een klein raampje na dan. Achter dat raampje zie ik in de kamer een man zitten en begin naar hem te roepen. Na enige tijd komt deze man enigszins geirriteerd mijn kant op en ik begin eerst in het Engels dan in het (soort van) Frans uit te leggen wat ik wil. De man haalt er een paar collega’s bij en uiteindelijk snappen ze de bedoeling, krijg ik een stempeltje van de gendarmerie en kan mijn weg weer vervolgen met een extra stempeltje in mijn paspoort.
Als het in elke stad zo moeilijk gaat om de stempels te krijgen, wordt het nog een hele klus om dat paspoort gevuld te krijgen! Vanaf Cambrai pak ik de routebeschrijving erbij voor de weg naar Santiago, zoals de meesten hem fietsen. Deel 1 beschrijft Haarlem-Tours en loopt door Cambrai, dus ik zit nu op de ‘officiele’ route.
Na nog een paar uur over diverse heuveltjes te hebben gereden, waren mijn benen helemaal op en ik besluit na ongeveer 70km, dat het voor vandaag maar genoeg moest zijn. Het voordeel van het fietsen over de officiele route is dat het vinden van een camping aanzienlijk makkelijker is… Ik vind er eentje voor 8 euro deze nacht, met een restaurantje op loop afstand.
Deze avond ontmoet ik de eerste mede-pelgrim, Walter uit Baarle Nassau, die een konijnenfokkerij heeft. Met een flesje wijn praten we een tijdje… Het is trouwens wel leuk om aan een konijnenfokker de Fibonacci reeks uit te leggen 🙂

Dag 4
27 mei 2012
Beitem – Brunemont (Fr) 102km

Na heerlijk geslapen te hebben, gaat de tocht verder naar het volgende land, het land van de wijn, kaas, knoflook en Asterix en Obelix…. Gezien de windrichting heb ik besloten om de route enigszins aan te passen en Tournai (Doornik) te vervangen door Lille (Rijssel).

Om ongeveer 10:15 vertrek ik bij Rob, op weg naar Lille. De wind is redelijk gaan liggen vandaag en het is heerlijk fietsweer met ongeveer 30 graden.
Over een prachtig fietspad (genaamd de bedevaartsroute) fiets ik van Beitem tot vlakbij de Franse grens. Een enkele Jakobsschelp geeft aan dat hier ook echte routes doorheen lopen, maar die zijn wel lastig te volgen zonder routebeschrijving. Na korte tijd passeer ik de grens. En traditie getrouw is, net als eerder bij de Nederlands/Belgische grens, ook hier het bordje “France” gestolen (of verwijderd?). Dus maar een foto bij de gemeente grens dan… Bij een redelijk grote kerk zie ik veel mensen buiten staan en vraag de goede weg naar het centrum van Lille. Uiteindelijk blijk ik toch nog iets van het snelle franse gebrabbel te kunnen maken (maar nog meer van de bijgaande gebaren). Voordat ik weg kan, willen er eerst een paar mensen met mij en mijn fiets op de foto (voor op face-boek)…
Na enige tijd vind ik de grote kathedraal en ga naar binnen. Een prachtige kerk, maar compleet verlaten… Na hier enkele minuten rondgehangen te hebben, geef ik het op en fiets maar weer verder. De tocht gaat verder via Douai en daarna in de richting van Cambrai. Dit laatste blijkt echter wel een stukje te ver voor vandaag te worden, dus in de buurt van Douai begin ik te zoeken naar ten eerste eten (alles lijkt dicht te zijn ivm eerste pinksterdag) en een camping…
Ik vind een klein turks winkeltje waar ik wat proviant opsla, vind vervolgens ook nog een Subway waar ik een grote Sandwich bestel en vervolg mijn zoektocht naar een camping.
De kilometers begon ik nu wel te voelen van deze dag en op het eind kwamen de eerste heuveltjes. Normaal gesproken lukken die wel, maar met alle bagage en 100km in de benen was dat even flink doorbijten…
Maar eindelijk, rond 20:00 uur vind ik er eindelijk een in Brunemont. Overigens krioelt het hier van de Nederlanders! De heuse wereldtop van canicross blijkt hier te verblijven… (http://www.canicrossnederland.nl/) Iets waar ik nog nooit van had gehoord, maar de mensen lijken wel serieus met hun sport bezig te zijn. Ik besluit die avond even bij hen te gaan zitten en een praatje te maken met een glaasje wijn…

26 mei 2012
Antwerpen – Beitem, 117km

Na een korte en onrustige nacht in Biliard Palace te Antwerpen, gaat de tocht vandaag naar de stad Beitem, vlakbij Roeselare op 20km van de Franse grens, alwaar een oud-collega van mij Rob Jongens tegenwoordig woont.
Eerst proberen mijn eerste echte stempel onderweg te krijgen!
Na wat rond te hebben gefietst door Antwerpen (mooie stad!), kwam ik uit bij de grote katedraal, waar ik mijn fiets maar even parkeerde en met mijn stuurtas in de hand de kerk in ging.
Bij de ingang van de kerk zat een chagerijnige vrouw, entree kaartjes te verkopen met een lang en verveeld gezicht. Toen ik aan de beurt kwam om een stempeltje te vragen, fleurde ze ineens helemaal op en veranderde het gezicht in een grote glimlach, waarbij ze gelijk te begon te vertellen dat zij die tocht ook al jaren wil maken.
Vervolgens naar de grote Sint Anna tunnel onder de Schelde, speciaal voor voetgangers en fietsers. Voor fietsers gaat er een lift naar beneden. Ik sta hier met vier andere fietsers, die me vragend aan kijken. Een persoon vroeg waar ik naar toe ga. Toen ik antwoordde Santiago de Compostela keken drie personen me aan alsof ik gek was en de vierde (degene die me de vraag stelde) vertelde vervolgens vrolijk dat hij vorig jaar vanuit Antwerpen naar Iran was gefietst…
Na even leuk gesproken te hebben werd het tijd om echt te gaan fietsen. De wind stond zeer goed, namelijk een oost-noord-oosten wind. De eerste 2 uur had ik een gemiddelde van bijna 23km per uur, wat voor mij heel snel is. Tussende middag ben ik al bij Gent. Via het zuiden van Gent vervolg ik mijn tocht voortzet via Deinze en Sint-Eloois Winkel naar Beitem. Aankomst reeds om 17:00 uur. Na wat gezellig bijpraten, een heerlijke bbq en een paar biertjes lukt het slapen prima. Morgen gaan we naar Frankrijk en zijn we op de helft!
Dan heb ik namelijk al twee van de vier landen gehad, het schiet dus al op…