Dag 6
29 mei 2012
Seracourt le Grand – Avilly, 123km

Na een goede nacht, begint het nieuwe ochtend ritueel:
Te vroeg wakker worden, daarna rustig inpakken en langzamerhand alles verplaatsen naar de fiets.
Ik zwaai Walter uit en wens hem een ‘goede reis’. Een half uurtje later ben ik ook klaar voor vertrek en ga op pad. Na de slopende dag van gisteren heb ik deze keer vooraf gekeken op de kaarten wat er komen gaat… In het begin zijn er nog een paar hellinkjes, maar daarna wordt het vlak.
Na ongeveer 4 kilometer mis ik blijkbaar een afslag want ik beland een tijdje later na een afdaling in een ander dorp. Ik onderzoek de kaart en vind een alternatieve weg om weer terug op de route te komen. Via Pont-de-Tugny kan ik het riviertje over steken in de richting van St Simon om zo weer op de route te komen.
Echter op de brug zijn werkzaamheden bezig… Dat wil zeggen aan een kant van de brug, dus ik loop met mijn fiets in de hand rustig door tot op het begin van de brug, totdat er plosteling een man getooid in een oranje vestje aankomt gestormd ‘non-non-non’ en wijst de andere kant op… Wat ik uit zijn gebrabbel kon opmaken was dat hij er niet aan kon beginnen mensen door te laten, want nu begint het met één en straks komt er nog een en dan nog een en waar houdt het dan op?? ik kijk om me heen, zie alleen maar weilanden en een paar gesloten huizen…. tja…. Ik kreeg een soort gevoel van de ‘Holy Grail’ en de brugbewaarder, al was deze niet zwart gekleed en had hij geen zwaard, maar een oranje vestje en scheelkijkend van de intelligentie. Uiteindelijk zit er niets anders op dan om te keren en een alternatief te zoeken 🙁
Na uiteindelijk 15km om te hebben moeten fietsen vanwege dat grapje bij de brug, ben ik eindelijk weer op de route richting Compiègne. Het landschap wordt vlakker, de temperatuur stijgt tot boven de 33 graden. Op zich een erg aangename temperatuur om te fietsen vind ik, maar de zon begint nu wel pijn te doen op mijn benen….
In Compiègne vind ik de kathedraal en als ik binnenloop heeft de man in het souvenirs winkeltje zijn stempel al vast…

Vanaf Compiègne zijn er twee routes in de richting van Tours:
– de route over Parijs en Orléans
– de route over Chartres
Mijn plan is om dit te combineren en dus over Parijs naar Chartres te gaan. Ik besluit dan ook om van de route af te wijken en nu naar noord Parijs te fietsen.
Het begin gaat ook erg goed en ik maak goede progressie, het landschap is redelijk vlak en het fietsen gaat heerlijk. Na verloop der tijd wordt het wel lastig om goed te oriënteren, de kaart die ik momenteel gebruik is niet echt bedoelt voor fietsen en op een gegeven moment in een klein dorpje sta ik aan de kant de wegbewijzering te onderzoeken samen met mijn kaart. Plotseling stopt er een auto, parkeert vlak naast me en stapt er een (leuke) jonge vrouw uit die vraagt of ze me kan helpen. Ik leg uit waar ik naar toe wil, waarop zij haar man belt om ook even te komen (ze wonen op 3 minuten van die kruizing) en ik krijg de weg volledig uitgelegd, mijn water wordt bijgevuld met ijsblokjes, ik krijg zelfs de vraag of ik nog geld of eten nodig heb, wat ik maar afsla…
Nu ik de weg weet rijd ik door in de Richting van Chantily… Eerst krijg ik weer een paar pittige cols, de hoogste tot nu toe! Delen hiervan heb ik lopend moeten afbrengen, omdat de benen het nu onderhand wel begonnen te begeven. In de buurt van Senlis vind ik een winkel en koop daar wat te drinken en informeer naar een camping. Niemand weet er een op een straal van 15 kilometer… Dat belooft wat!
Ik loop terug naar mijn fiets, als er ineens een man naar mij toe komt en vraag waar ik naartoe fiets en kijkt zeer geinteresseert naar de bagage. Hij heeft zelf ook veel lange tourtochten gemaakt verteld hij, waaronder door Nederland, Denemarken, Schotland en Ierland. Hij nodigt me uit om mijn tent in zijn tuin op te slaan, een aanbod dat ik graag aanneem. Zijn huis blijkt ongeveer 5 kilometer van dit winkelcentrum af te zitten en hij rijd voor me uit met de auto, waarbij hij op elke kruizing even aan het wachten is op mij. Terwijl ik mijn tent op zet in hun tuin, maakt zijn vrouw eten klaar en wordt ik uitgenodigd om mee te eten… Ik mag gebruik maken van hun badkamer met hun handdoeken ook…
De gastvrijheid is overweldigend! Hoewel mijn Frans erg beperkt is en hun Engels nauwelijks beter dan mijn Frans, is het een gezellige avond!